Ik krijg vandaag te horen of ik door mag naar het volgende jaar. En ik ben SUUUPER zenuwachtig. Mijn maag ligt in een knoop en de tijd lijkt maar niet vooruit te gaan. Ik ben dan maar achter mijn computer komen zitten om een blogje te typen. Misschien gaat de tijd zo wat sneller.
Het systeem gaat als volgt: Ik krijg een telefoontje als ik niet geslaagd ben, als ik wel slaag krijg ik geen nieuws. Zo moet ik dus een hele dag op de toppen van mijn tenen lopen. Ik ga ervan uit dat ik na 18u geen telefoon meer zal krijgen, dus heb ik nog 4 uur en 40 minuten te gaan. Ik denk dat mijn hart het zolang niet zal uithouden...
Ik dacht dat ik het redelijk goed had gedaan. Eén praktijkexamen was falikant mislukt, maar dat heb ik kunnen ophalen met twee andere praktijkexamens. Voor de rest zag het er goed uit. Tot we onze leerkrachten tegenkwamen. We hadden het beter nooit gevraagd, maar op zo'n moment wint de nieuwsgierigheid altijd. Ik dacht dat ik het examen veilig werken ge-aced had, maar de leerkracht vertelde ons dat het gemiddelde van onze klas héél laag lag, en dat diegene met de meeste punten maar een luttele 70% haalde. Oeps. Zo goed had ik het dus toch niet gedaan. Ik ga ervan uit dat die 70% niet van mij is, en dat ik (als ik geslaagd ben) ergens tussen de 50% en 69% zit. Dit was een examen waar ik een héél goed gevoel over had. Hoe zien de punten van mijn andere examens er dan uit?
Nog 4 uur en 33 minuten. De seconden lijken dubbel zolang te duren. Ik probeer aan de positieve dingen te denken. Of ik nu slaag of niet, vanavond ga ik feesten. België speelt tegen Zuid-Korea en ik schat de slaagkansen van België wél heel positief in. Als ik niet slaag, dan doen zij het wel. Dus heb ik vanavond sowieso een reden om er een feestje van te maken. Wie weet, zelfs dubbel feest ;).
Groetjes Yasmine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten